Μακροχρόνιες μελέτες πάνω στη συμπεριφορά των λιονταριών, τα οποία θεωρούνται οι" κορυφαίοι κυνηγοί της σαβάνας" δίνουν την εικόνα μιάς κοινωνίας αιλουροειδών που δεν λειτουργεί μόνο σύμφωνα με το γενετικό ένστκτο αλλά και με την λογική. Αυτό γίνεται φανερό από τον τρόπο που συνεργάζονται σε θέματα κυνηγιού και αναπαραγωγής. Ως προς το κυνήγι,τα μέλη της αγέλης συνεργάζονται μόνο εφόσον θεωρούν οτι υπάρχει ανάγκη για βοήθεια και όταν η πείνα υπερνικά τον κίνδυνο τραυματισμού στη μάχη. Η δε λεία μοιράζεται πάντα γενναιόδωρα. Στο θέμα της αναπαραγωγής, κάθε θηλυκό μέλος της αγέλης έχει ίσα δικαιώματα. Οι λέαινες της ίδιας οικογένειας
συγχρονίζουν τις γεννήσεις των μικρών και μοιράζονται τα καθήκοντα θηλασμού, ανατροφής και κυνηγιού.Αυτό όμως που εντυπωσιάζει περισσότερο από όλα είναι οτι τα λιοντάρια δεν πραγματοποιούν μεταξύ τους επιδείξεις επιβολής και κυριαρχίας. Ισως επειδή, γνωρίζοντας πολύ καλά την δύναμη τους προτιμούν να τη σέβονται και να την θέτουν στην υπηρεσία της αγέλης, απο το να την επιδεικνύουν
